Medal of Honor: beoordeling in de lucht

Arme oude Medal of Honor. De game die het begin was van de historische FPS uit de Tweede Wereldoorlog, kwijnt al jaren weg in het slop en kijkt bedroefd toe terwijl andere series zijn donder stelen. De oude stukken van Saving Private Ryan zijn vermoeide clichés geworden en de oude bom-deze aanval-routines zijn oud geworden. Hoe laat je de favoriete oorlog van gaming weer nieuw en spannend lijken?

Gelukkig heeft Medal of Honor: Airborne een goed idee - als jezelf in de strijd gooien niet eng genoeg is, wat dacht je ervan om jezelf eerst uit een vliegtuig te gooien? Losjes gebaseerd op de heldendaden van de Amerikaanse luchtlandingsregimenten tijdens de aanval op Europa in 1944, begint elke missie met jou en je squadron in een overvol vliegtuig, je voorbereidend om jezelf achter de vijandelijke linies te slingeren. Terwijl je parachute naar beneden zweeft op de kaarten van het spel, kun je je afdaling sturen en landen waar je maar wilt. Kies zorgvuldig, en je landt met bondgenoten om je te beschermen of met verrassing aan je zijde. Kies slecht, en je zult bezaaid zijn met kogels.

Dit alleen zou niet veel verschil maken als EA niet had besloten om van Airborne een opener, vrijer spel te maken dan we gewend zijn. Recente WWII-shooters, met name Call of Duty 2, draaiden om georkestreerde niveaus die je door een reeks dramatische decorstukken leiden. Airborne geeft je gewoon een grote kaart die een flink stuk van een stad, dorp of slagveld in beslag neemt en een reeks doelen om te voltooien. Hoewel de game nieuwe missies bevat, is het aan jou hoe en wanneer je ze doet.

Een game als deze staat of valt met de kwaliteit van de AI, maar hier is het best goed. Je eigen troepen hebben de neiging om in hinderlagen te lopen en ze te ondersteunen of verder te leiden door de mitrailleurnesten en barricades, en ze zullen je in ruil daarvoor een handje helpen. De nazi's zijn ondertussen niet tevreden om te zitten en de oude eend- en vuurroutine te doen. Ze zullen je omsingelen, zich verplaatsen in dekking, of zich haasten en aanvallen als ze denken dat je kwetsbaar bent.

Airborne pretendeert weinig realisme, maar het is waarschijnlijk des te beter. Een systeem van beloningen in arcade-stijl voor wapenfeiten of nauwkeurig parachutespringen geeft je het gevoel dat je iets bereikt, en geeft je ook wapenbonussen die je werk gemakkelijker maken. Airborne verwerpt ook het oplaadgezondheidssysteem van Call of Duty 2 en kiest voor een meer traditionele meter met vier staven die snel sputtert onder zwaar vuur. Dit houdt de spanning hoog, maar leidt ook tot de grootste zwarte vlek van het spel. Op een paar uitzonderingen na, checkt de game alleen je voortgang als je een doelstelling voltooit. Sterf vlak voordat je het bereikt, en je zult merken dat je opnieuw parachutespringt en keer op keer vecht tegen dezelfde reeks nazi's. Dit kan ervoor zorgen dat bepaalde delen van het spel traag gaan, maar aan de positieve kant zorgt de onvoorspelbare AI ervoor dat het spel niet te repetitief wordt.

Qua presentatie zit Airborne helemaal bovenaan met de beste FPS-games. De Unreal 3-engine levert gedetailleerde karakters en instellingen, en een reeks fantastische belichting, nabewerkingsvervaging en scherptediepte-effecten.

hoe naar berichten op instagram te gaan

Ondertussen zorgen zowel de hectische geluidseffecten als de stijgende score op briljante wijze voor het creëren van sfeer. Het is jammer dat de in-game physics beperkt zijn tot lijken van lappenpoppen en dat zo weinig van het landschap vernietigbaar is. Over het algemeen is dit echter een mooie terugkeer naar de Medal of Honor. Zelfs als we nog steeds dezelfde oude geweerbatterijen opblazen en dezelfde Duitse tegenaanvallen afweren als voorheen, heeft Airborne een spannende en dwangmatige nieuwe kijk gevonden.