Het universum vanKwelling: Tides of Numenerais een vreemde. Een miljard jaar in de toekomst van de aarde, alle herkenbare sporen van onze wereld zijn verdicht geraakt onder lagen ruïnes, achtergelaten door dode beschavingen over een onbegrijpelijk lange tijdsperiode.
Het is een fantasiewereld, maar wel een die schril afstaat van de stijlfiguren waaraan we in de populaire cultuur gewend zijn geraakt. Er is geen Starfleet, geen elfen, geen nauwelijks verhulde metaforen voor raciale spanningen of klassenstrijd - of in ieder geval geen die gemakkelijk te pakken is. In de handvol uren die ik met het spel doorbracht, bevond ik me bijvoorbeeld in een plaats die The Bloom heette: een enorm organisme dat zich over een kloof verspreidt. Binnen wordt het bevolkt door sekteaanbidders en slavenmarkten, met een micro-economie die is gebaseerd op de openingen die dit organisme opent naar andere dimensies. Het is een heel vreemde plek.
Toen ik sprak met deGetijden van Numenera’s creatieve leider Colin McComb, legde hij uit dat de vreemdheid van de game heel opzettelijk is. De bizarheid van een plek als The Bloom is niet alleen escapisme, maar is ook een manier om spelers uit hun comfortabele veronderstellingen te halen.
Hoe vreemder we ermee kunnen worden, hoe meer we mensen uit hun comfortzone kunnen halen, hoe meer we nieuwe concepten kunnen introduceren en het een kernonderdeel van hun ervaring wordt, zei hij. Omdat [de speler] bijvoorbeeld geen Apple-laptop in het spel ziet en zegt: 'Ik begrijp hoe dit werkt, dus ik hoef er geen vragen over te stellen.'
hoe deel je een bericht in je Instagram-verhaal
We wilden iets doen waarbij mensen met een frisse blik naar de dingen moeten kijken
Interessant is dat McComb suggereert dat Tolkien-achtige instellingen te vertrouwd zijn geworden om spelers en publiek de wereld om hen heen te laten heroverwegen. Terwijl een boek alsLord of the Ringsheeft misschien een spiegel voorgehouden aan hedendaagse lezers, die zelf terugdeinzen voor de wereldwijde oorlog en de verleiding van grootse ideologieën, tegen de 21e eeuw zijn de stijlfiguren van elfen en bebaarde ridders bezadigd - gebukt onder hun eigen mythologie.
Zodra je een elf in een spel ziet, denk je: waar is Legolas? Of zodra je een dwerg ziet denk je: oh, deze man gaat spreken in een Schotse brogue. Met fantasiespellen weet iedereen van elfen en dwergen en koningen en prinsen enz. Fuck that. We wilden iets interessants doen. We wilden iets doen waarbij mensen met een frisse blik naar de dingen moeten kijken.
Vreemde werelden
Getijden van Numenerawordt een spirituele opvolger van 1999 gepitchtPlanescape: Kwelling, en net als dat spel legt het veel nadruk op het vertellen van verhalen — met name het soort verhalen vertellen dat licht is op realisme en zwaar op vage onwerkelijkheid. Nadat ik ergens na de eerste paar uur in het verhaal was gedropt, wist ik niet zeker of ik precies moest weten wat een Glaive is, of een veranderende God, of The Sorrow, of een Stichus, of ... je snapt de essentie. Ongetwijfeld wordt veel hiervan verklaard als je het verhaal vanaf het begin volgt, maar er is een zekere vrolijkheid in de stoet van vreemde namen die suggereert dat de duizeligheid opzettelijk is. Zoals McComb al zei, wil de game spelers uit hun comfortzone halen.
De wereld van Numenera is niettemin gebaseerd – als dat het juiste woord is – in de tafelblad-RPG met dezelfde naam. Ik kreeg van een andere journalist het advies dat als ik de wereld van...Getijden van Numenera, dit was de beste plek om te beginnen. Ongetwijfeld zullen sommigen van de kans genieten om zich over elk obscuur zelfstandig naamwoord te verdiepen, maar het valt me op dat dit het spel van zijn heerlijke vreemdheid zou beroven. In plaats daarvan vroeg ik McComb welke andere culturele bronnen hij gebruikte.
Gene Wolfe'sBoek van de nieuwe zon, het hele 'dying earth'-genre - Michael Moorcock, Jack Vance, merkte hij op. Ik ben altijd al een fan geweest van Italo Calvino'sOnzichtbare steden. We grijpen terug naar veel pulpfictie uit het begin tot het midden van de jaren 70. Echt fantastische milieus. Als je ooit iets van de kunst van Moebius hebt gezien, bijvoorbeeld. Dat had een enorme invloed op de opbouw van dit spel.
(Boven: een paneel uit Moebius’ Voyage d’Hermes)
De Franse striptekenaar Jean Giraud, beter bekend als Moebius, heeft invloed gehad op iedereen, van de Italiaanse auteur Federico Fellini tot de oprichter van Studio Ghibli, Hayao Miyazaki. McComb wijst op de bijzondere invloed van het werk van de kunstenaar op Amerikaanse sciencefictionstrips,Heavy Metal, over de esthetiek vanGetijden van Numenera. Net als de vreemde, ingewikkelde scènes van het werk van Moebius, verwijst het spel naar mysteries die nooit worden uitgelegd. Co-schrijver Gavin Jurgens-Fyhrie vertelde me dat je misschien een vlezige tentakel prikt en nooit echt weet wat het achtergrondverhaal is - of het nu een enorm wezen is of het hart van een oud ruimteschip.
Filosofie spelletjes
Als de vreemdheid van de setting de speler zou moeten aanmoedigen om alles wat ze tegenkomen in twijfel te trekken, willen de makers die nieuwsgierigheid goed gebruiken. Leuk vindenPlanescape: Kwelling,Getijden van Numenerais onbeschaamd gericht op ideeën over ontologie en ethiek.
Hoewel veel RPG's een moraliteitssysteem hebben - met beslissingen die zijn gebaseerd op een mengeling van goede, slechte, chaotische of wettige categorieën -Getijden van Numeneraheeft een systeem van ideologieën, genaamd Tides. Bijna elke actie zal een van de vijf (behulpzaam kleurgecodeerde) stromingen beïnvloeden. The Gold Tide, bijvoorbeeld, draait om ideeën van altruïsme en empathie, terwijl de Silver Tide is gekoppeld aan macht, roem en het streven om een stempel op de geschiedenis te drukken. Belangrijk is dat geen van deze getijden als inherent goed of slecht wordt beschouwd.
Zie gerelateerd Het draait allemaal om precisie en flow: Beste Esther-maker praat over live optredens, politiek en gamedesign Van Dark Souls tot Manifold Garden: hoe games verhalen vertellen door middel van architectuur Hoe games als The Walking Dead ons veranderen in fauteuilfilosofen
We wilden niet zeggen: dit is objectief goed, of dit is objectief slecht, of dit is objectief rechtmatig, of dit is objectief chaotisch, zei McComb. We wilden zeggen dat dit allemaal geldige benaderingen zijn van hoe je je leven aanpakt.
starttoets werkt niet windows 10
(Boven: Colin McComb)
Jurgens-Fyhrie voegde toe dat de gevolgen van acties in het spel ook te maken hebben met opzet. We wilden ervoor zorgen dat zelfs zoiets als de Gold Tide, dat staat voor onbaatzuchtigheid en liefdadigheid, een slechte route kan zijn, afhankelijk van wat je bedoeling is en wat de uitkomst is.
Deze open benadering van ideologie strekt zich uit tot deGetijden van Numenera’s verhalende structuur. McComb legde uit dat, hoewel speurtochten verschillende resultaten zullen hebben, afhankelijk van de keuzes die je maakt, zijn team ervoor zorgde dat er geen doodlopende wegen in het verhaal ontstonden.
google docs hoe paginanummers toe te voegen
Een van onze ontwerpmantra's was dat falen interessant moest zijn, vertelde hij me. We wilden het spel zo maken dat het een complete en continue ervaring zou zijn, zodat mensen niet het gevoel zouden hebben dat ze opnieuw moesten laden. Elke mislukking opent, net als in het leven, verschillende opties voor je. We wilden dat mensen het gevoel kregen dat ze voldoende geïnvesteerd konden worden en ons genoeg vertrouwen om hen een redelijk verhaal te vertellen over die mislukking.
Een paar uur is niet genoeg om grip op te krijgenKwelling: Tides of Numenera. Dit is geen spel dat zich leent voor een korte hands-on-sessie — vooral een waarin je halverwege het verhaal wordt geplonsd — maar wat ik zag voelde vreemd genoeg, vreemd genoeg, om me erin te trekken. The Bloom and Changing God and The Sorrow is moeilijk om vat op te krijgen, en dat kan uiteindelijk zijn grootste kracht zijn.
Als je deze vragen beantwoordt vanuit een plek waar je veilig en vertrouwd bent, dan beantwoord je de vragen niet echt
We hebben dit spel speciaal ontworpen met een filosofische inslag in het achterhoofd, zei McComb. En je krijgt geen goede filosofische antwoorden als je op een plek bent waar je je op je gemak voelt. Als je deze vragen beantwoordt vanuit een plek waar je veilig en vertrouwd bent, dan beantwoord je de vragen niet echt. Je moet verhuizen naar een plek waar je alles opnieuw en opnieuw en opnieuw in twijfel moet trekken.
Torment: Tides of Numenera is vanaf 28 februari beschikbaar voor pc, Mac, PS4 en Xbox One.
