-
Afbeelding 1 van16
Sofa-gebaseerde multiplayer-games zijn de afgelopen jaren uit de mode geraakt. Dus heb spelletjes waar het verhaal met vrienden kan worden gespeeld.Een uitweg- het ontsnappingsavontuur van de makers vanBroers: Een verhaal van twee zonen- probeert beide fouten recht te zetten, maar het is waarschijnlijk het beste om eerst te onderzoeken wat het niet bereikt.
Het is geen moeilijk spel, en het is ook niet echt een actiespel. Het voelt soms nauwelijks als een game, en speelt meer als een van de interactieve verhalen van Telltale Games, alleen zonder de illusie van keuze. [Gallery: 1]
Dat zal voor sommigen genoeg reden zijn om te slagen, maar ondanks al zijn tekortkomingen,Een uitwegbiedt onderweg veel charme - en op de een of andere manier maakt het spelen van een verhaalgebaseerd spel met een vriend het een gedenkwaardige gedeelde game-ervaring dan zelfs mensen als Left 4 Dead of Te gaar kan niet matchen.
Ten eerste kan de game niet alleen worden gespeeld, en dat voelt als de juiste beslissing. Het is alleen online of op een gedeeld scherm in coöp, en als je voor het laatste kiest, wordt het scherm dynamisch verdeeld in verhouding tot het belang van wat er gaande is. Het doet dit op een manier die niet te storend is, maar het is niet perfect - als je bijvoorbeeld allebei met verschillende personages praat, dempt het spel degene die het laatst met hun gesprek begonnen is, waardoor de gedempte speler een half scherm aan het lezen is. bijschriften om hun eigen aandeel in het verhaal bij te houden.
Ik wil loskomen [galerij: 2]
Pre-release opnames gemaaktEen uitweglijken allemaal over de ontsnapping uit de gevangenis: geheime berichten, tools die worden gedeeld en schema's die onderweg worden uitgebroed. In feite is het gevangenisgedeelte eigenlijk vrij snel voorbij, maar hoewel dat misschien een slechte zaak lijkt, is het pas wanneer je aan de grenzen van de gevangenis ontsnapt dat dingen - op de juiste manier - opengaan. De aanloop naar de grote ontsnapping is niet half zo spannend als het klinkt, en de game vertelt je precies wat je moet doen en wanneer: dit is niet zo De escapisten , en eerlijk gezegd was het ontsnappen aan de ongemakkelijke dialoog in de gevangenis waarschijnlijk meer een stimulans om uit te breken dan de dagelijkse afranselingen (mijn personage heette niet minder dan vier keer New Fish in de eerste scène. Vier.)
Dus als u niet actief een ontsnapping plant, wat doet u dan? In echte Telltale-stijl speel je mee met het verhaal zoals het is geschreven. Dat betekent dat knoppen op tijd naar de schermprompts voor gevechten moeten stampen, het item / de persoon vinden die je nodig hebt en op een knop drukken, of een aantal zeer beperkte stealth-secties waar je de detectie van enkele opzettelijk ondergekwalificeerde bewakers ontwijkt. Af en toe laat het spel je samenwerken om iets te doen: de ene speler moet misschien met iemand praten om ze weg te laten kijken terwijl de ander voorbij knijpt, maar er is geen zelfgenoegzame schouderklopje om het uit te zoeken. De game vertelt je letterlijk om het te doen. Als het niet lukt, hoeft u zich geen zorgen te maken: probeer het gewoon opnieuw totdat u het goed doet. [Gallery: 3]
Met andere woorden, het is net als Quantic Dream opnieuw gemaaktZware regenom slechts het enige mogelijke resultaat te hebben. En de resultaten zijn nogal vermakelijk, maar niet de aangrijpende, actievolle game-ervaring die vroege beelden suggereerden dat het zou zijn. Het goede nieuws is dat als je eenmaal uit de gevangenis bent, het een stuk levendiger wordt, met vermakelijke actiescènes (wie houdt er niet van een achtervolging?) Afgewisseld met mogelijkheden om een groter gebied in je eigen tempo te verkennen. En hoewel het het afgezaagde idee van de PG-gevangenisdialoog niet veel verbetert, kan het op zijn minst een lach opwekken - kijk maar eens wat er gebeurt als jij en je partner besluiten om tegelijkertijd op een springveer op de speelplaats te gaan zitten.
Alleen wij twee
Zie gerelateerde Burnout Paradise Remastered-recensie: Hallo oude vriend De beste PS4-games van 2018: 12 geweldige titels voor je PlayStation 4 De beste Xbox One-games van 2018: 11 games om op je Xbox One te spelen
Er zijn een aantal redenen waarom ik nog steeds denk dat A Way Out je tijd waard is, maar dat soort gedeelde ontdekkingen bereiken me echt de kern. Dit is de essentie van het samen spelen van een spel. Met een goede vriend aan je zijde is alles leuker, van je eigen domme grappen die de dialoog opfleuren tot het instellen van hoge scores voor minigames die de andere speler kan omverwerpen. Samen dingen ontdekken is ook leuk: er is een scène waarin de game een heel eenvoudige versie van Guitar Hero biedt, waar je samen met een banjo en een piano prachtige muziek kunt maken. Deze kleine details maken ontzettend veel verschil wanneer de gameplay vaak neerkomt op het tegelijkertijd indrukken van knoppen en het draaien van analoge sticks en het spel veel meer maakt dan de som der delen. [Gallery: 4]
kun je een YouTube-kanaal blokkeren?
De tweede grote attractie is de prijs. EA heeft verstandig besloten om niet de standaard £ 45 in rekening te brengen voor de release op Xbox One of PlayStation 4, en een veel redelijkere £ 25 te kiezen. Nu op Amazon, Prime-leden kunnen het vooraf bestellen voor £ 20 . Dat in gedachten houdend slechts één speler heeft een schijf nodig om te spelen , dat is in ieder geval meer waard dan het zien van een enigszins voorspelbaar gevangenisdrama in de bioscoop.
Met een middelmatige bioscoopreis kunt u zich verheugen om het daarna met vrienden uit elkaar te halen. Met A Way Out kan dat levensbevestigende ritueel plaatsvinden tot en met het moment waarop de aftiteling rolt - en het is des te beter. Het is misschien niet het spel dat ik verwachtte, maar ik hoop dat het een heel nieuw subgenre inspireert.
