Als je een Pokémon-fan bent en een frequente internetgebruiker, heb je misschien de term Lavender Town-syndroom gehoord. De vrolijk klinkende aandoening is eigenlijk een stadslegende over een griezelig deuntje in Pokémon Red en Green voor de Nintendo Game Boy. De twee games werden voor het eerst uitgebracht in Japan in 1996 en werden later in Noord-Amerika uitgebracht als Pokémon Red en Blue. Het lied van Lavender Town zou kinderen ziek hebben gemaakt toen ze het hoorden – en in extreme gevallen zou het hen ertoe hebben aangezet zelfmoord te plegen.
Het Lavender Town-syndroom is ook bekend als Lavender Town Tone, Lavender Town Conspiracy en Lavender Town Suicides.
Waarom is Lavender Town zo griezelig?
Pokémon Red/Green drijven spelers er uiteindelijk toe om Lavender Town te bezoeken, een klein dorp dat dienst doet als Pokémon-kerkhof. Het is om meerdere redenen een verontrustende plek.
Youtube
Om te beginnen zijn Pokémon doorgaans schattige en pluizige beestjes, dus we denken niet aan hun sterfelijkheid als we daar niet toe worden gedwongen (als Pokémon vechten, laten ze elkaar alleen maar flauwvallen). Lavender Town is ook de thuisbasis van Pokémon Tower, een griezelig bouwwerk dat wordt achtervolgd door de geest van een Marowak die is gedood terwijl hij zijn baby verdedigde tegen Team Rocket. Ten slotte is de themamuziek van Lavender Town nogal griezelig, en het is rond dit deuntje dat het Lavender Town Syndrome is gebaseerd.
hoe voeg je muziek toe aan je Instagram-verhaal
Sorteren door de mythen
Volgens de legende werd het Lavender Town-syndroom geboren toen ongeveer 100 Japanse kinderen, tussen de 10 en 15 jaar oud, de dood tegemoet sprongen, zichzelf ophingen of zichzelf verminkten een paar dagen na de release van Pokémon Red/Green. Andere kinderen klaagden zogenaamd over misselijkheid en ernstige hoofdpijn.
Ambtenaren ontdekten uiteindelijk dat kinderen zichzelf bezeerden of zich ziek voelden nadat ze naar de achtergrondmuziek van Lavender Town hadden geluisterd. De stadslegende stelt dat het originele Lavender Town-thema een hoge toon bevat die kinderen dwingt gek te worden. Omdat ons vermogen om hoge tonen te horen afneemt naarmate we ouder worden, zijn jonge kinderen bijzonder vatbaar voor de 'vloek' van Lavender Town.
Sommige versies van de stadslegende zeggen dat de regisseur van de game, Satoshi Tajiri, expliciet wilde dat de toon in de rode versie van het spel kinderen zou irriteren die deze verkozen boven die van Green (de stadslegende geeft ook een lange verklaring voor Satoshi's veronderstelde afkeer van de stadslegende). kleur rood dankzij gewelddadige ontmoetingen met pestkoppen op school). Bijna elke versie van de stedelijke legende beschuldigt Nintendo ervan de zelfmoorden te verdoezelen om de onschuld en populariteit van de Pokémon-franchise te beschermen.
De legende concludeert dat Nintendo de Lavender Town-muziek heeft aangepast voor de Engelstalige release van Pokémon rood/blauw , wat waar is. Het Noord-Amerikaanse Lavender Town-thema klinkt zeker een beetje minder hard en schril dan dat van Japan, hoewel het helemaal niet ongebruikelijk is dat de muziekcomposities van een game veranderen wanneer deze gelokaliseerd is voor markten buiten Japan.
De waarheid over het Lavender Town-syndroom
Onnodig te zeggen dat het Lavender Town-syndroom niet echt is. De originele Lavender Town-muziek zal je niet gek maken, en dat geldt ook voor elke andere versie van het deuntje.
De meeste grimmige verhalen bevatten echter een kern van waarheid, en het lijkt erop dat zelfs Pokémon zijn duistere kant heeft. In 1997 haalde een anime gebaseerd op de franchise wereldwijd het nieuws toen flitsende beelden uit de aflevering Dennō Senshi Porygon (Computer Soldier Porygon) aanvallen veroorzaakten bij meer dan 600 Japanse kinderen. Hoewel het met de meeste kinderen prima ging, moesten er twee voor langere tijd in het ziekenhuis worden opgenomen en werd de Pokémon-anime een paar maanden uit de lucht gehaald.
hoe laptop naar firestick te spiegelen
De zogenaamde Pokémon Shock vormt een solide basis voor de Lavender Town-mythe. Wat is tenslotte sinister dan voorbeelden van een populair tv-programma of een spel dat beelden of muziek uitzendt die kinderen pijn kan doen zonder ze zelfs maar aan te raken?
En gezien de ongewoon griezelige sfeer van Lavender Town: de dode Pokémon, de spooktoren, de moeder Marowak die stierf terwijl ze haar kind verdedigde, en de muziek die weliswaardoetklinkt als een klok die zich een weg baant naar een onvermijdelijk einde - de rest van de legende schrijft zichzelf praktisch.
