Water is een van de meest overvloedige bronnen op onze planeet, met ongeveer tweederde van het aardoppervlak onder water. De overvloed ervan is van cruciaal belang voor ons voortbestaan, met de gemiddelde persoon die ongeveer een halve liter water per dag moet drinken. Als zodanig zijn wij - althans in de ontwikkelde wereld - slechts een kraan verwijderd van een kant-en-klare watervoorziening. We kunnen al voor 99 pence een fles water kopen in een winkel op de hoek.
Zie gerelateerde Space shotgun is geen terugkeer naar gewapende astronauten Alcohol in de ruimte: van communiewijn tot zero-gravity whisky Voor de
Wonend op zo'n afgelegen en onherbergzame locatie, wordt water een soort handelswaar aan boord van het ISS, waar het voor een fles water ongeveer $ 10.000 USD (ongeveer £ 7.000) kan kosten. Om dit in perspectief te plaatsen: een portie water van $ 3.000 (£ 2.000) aan boord van het ISS is honderden keren duurder dan een pint premium pils in je plaatselijke pub. Het uitzicht is echter ongetwijfeld beter aan boord van het ISS.
Wacht ... hoeveel?
Laadruimte is schaars en elk item moet worden gekost om waar voor uw geld te garanderen
Veel van de kosten vloeien voort uit hoe duur het is om het ISS te voorzien van essentiële benodigdheden. Elke levering naar het ISS kost enkele miljoenen dollars, terwijl de lancering zelf tot een half miljoen dollar kost. Als zodanig is laadruimte duur en moet elk item worden gekost om waar voor zijn geld te krijgen, waarbij wordt gekeken naar het gewicht, het volume en de noodzaak van elk item.
Oorspronkelijk was de Ruimteschip programma zou zorgen voor regelmatige bevoorrading van het ISS. Dit was ondanks het feit dat de Space Shuttle duur was om te gebruiken en $ 500.000.000 (bijna £ 350.000.000) kostte om te lanceren, vergeleken met de kosten van $ 300.000.000 (meer dan £ 200.000.000) om een kleinere raket zoals Space-X of de Orbital ATK . De Space Shuttle kan echter 50.000 pond (meer dan 20 ton) vracht vervoeren, vergeleken met 5.000 pond op de raketten. Dit komt door de speciale laadruimte aan boord van de Space Shuttle.
Voor elke shuttle die ik de ruimte in lanceerde, moet ik nu tien kleinere raketten vanuit Rusland of de Verenigde Staten sturen, zegt dr.Ravi Margasahayam, een Payload Safety Engineer bij NASA en medevoorzitter van het Ground Safety Review panel voor het International Space Station.
Als zodanig is het steeds duurder geworden om het ISS rechtstreeks van al hun waterbehoeften te voorzien. Oorspronkelijk gebruikte NASA de spaceshuttle om het ISS elke twee tot drie maanden van water te voorzien, waarbij het water werd vervoerd in een reeks zakken van elk 90 pond (ongeveer 40 kg).
Omdat de systemen efficiënter zijn geworden, hoeft NASA nu nog maar elke drie tot zes maanden een raket te sturen. Dit verbetert ook de veiligheid, aangezien er ongelukken zijn gebeurd met Russische, Space X-7 en Orbital ATK Antares-lanceringen.
Elke bevoorradingsreis kan tot 400 liter water bevatten. Dit water is niet bedoeld om in alle behoeften van de astronauten te voorzien tot de volgende bevoorrading, maar is bedoeld om de waterreserves van het ISS aan te vullen. In plaats van uitsluitend te vertrouwen op water van NASA en Roscosmos (de Russische Federale Ruimtevaartorganisatie), implementeert het ISS een reeks wateropvang- en recyclingsystemen om de astronauten van H20 te voorzien.
Niets verspild
Niets wordt weggelaten. Zelfs de laboratoriumratten dragen hun urine bij
kun je aandelen verkopen na sluitingstijd?
Omdat het zo'n kostbare hulpbron is in de ruimte, oogsten de waterterugwinningssystemen vocht uit alle mogelijke bronnen aan boord van het ISS, van condensatie en vochtigheid, via douche en mondhygiëne tot transpiratie en urine. Niets wordt weggelaten. Zelfs de laboratoriumratten dragen hun urine bij. Eén mens is ongeveer 72 ratten, wat betreft waterwinning, zegt Margasahayam.
Op dit moment oogsten de waterterugwinningssystemen 93% van het afvalwater, de overige 7% gaat verloren door sluizen en vuil. Desalniettemin recyclet het ISS elke dag ongeveer 3,6 liter water.
Aangezien de waterterugwinnings- en recyclingsystemen gelijkelijk door beide partijen worden gedeeld, is het onvermijdelijk dat Amerikaanse astronauten Russisch wee hebben geconsumeerd en Russische astronauten Amerikaans wee zullen hebben geconsumeerd, wat zo ongeveer een primeur is in internationale betrekkingen.
Ondanks deze minder smakelijke waterbronnen is het water aan boord van het ISS zuiverder dan ons drinkwater op aarde
Ondanks deze minder smakelijke waterbronnen is het water aan boord van het ISS zuiverder dan ons drinkwater op aarde. Dit komt door het waterrecyclingproces van het ISS, dat gedeeltelijk het proces van verdamping en neerslag op onze planeet nabootst. In plaats van simpelweg het water te filteren, wordt het afvalwater opgevangen en gereduceerd tot zijn samenstellende atomen, waarna de waterstof (H) en zuurstof (O) atomen worden gecombineerd tot zoet water. Als zodanig hebben de astronauten er geen probleem mee om het water te drinken, ondanks de minder smakelijke oorsprong ervan als zweet en urine.
Naast de waterrecycling- en terugwinningssystemen op het internationale ruimtestation, gebruikt NASA een methode die de Sabatier-reactie wordt genoemd om water te maken uit waterstof en uitgeademde kooldioxide. De waterstof is een bijproduct van het Oxygen Generation System, dat door middel van elektrolyse water omzet in zuurstof en waterstof. Vroeger werd deze waterstof de ruimte in geloosd, omdat het gevaarlijk is om in grote hoeveelheden op te slaan, maar nu komt het rechtstreeks in de Sabatier Reactor.
Vooruitkijkend, deze Sabatier-systemen zal een cruciale rol spelen in de geplande Mars-missies in de toekomst. Aangezien Mars ongeveer 225.000.000 km (bijna 140.000.000 mijl) verwijderd is, kan het zes tot negen maanden duren voordat de rode planeet is bereikt. Als je ook de terugreis meetelt, kan het 18 maanden of langer duren voordat de astronauten terugkeren naar de aarde.
Voorbereiden op Mars
Om deze reden kijkt NASA niet alleen naar het steeds efficiënter maken van waterterugwinnings- en recyclingsystemen, maar doet ze ook onderzoek naar waterproducerende systemen. We kunnen methaan [en ook water] genereren uit de Sabatier-reactie, en methaan kan op Mars worden gecombineerd met kooldioxide om het in water om te zetten, legt Margasahayam uit.
Wat ooit een afvalbijproduct was van het zuurstofproductieproces, wordt nu een middel waarmee een extra toevoer van water kan worden geproduceerd om aan de behoeften van de astronauten te voldoen
Voor het ISS wordt wat ooit een afvalbijproduct van het zuurstofproductieproces was, nu een middel waarmee een extra toevoer van water kan worden geproduceerd om aan de behoeften van de astronauten te voldoen. Dit vermindert op zijn beurt de hoeveelheid water die het ISS van de aarde nodig heeft.
Elke keer dat u niet meer gewicht neemt, vermindert u niet alleen het volume van de nuttige lading, maar verlaagt u ook de kosten, legt Margasahayam uit. Je kunt dat volume gebruiken om iets anders de ruimte in te sturen, zoals eten of experimenten.
hoe zet ik muziek op ipod
Dus, de volgende keer dat u klaagt over de kosten van een biertje in uw plaatselijke pub, bedenk dan eens hoeveel water aan boord van het ISS kost, en drink uw pint zonder klachten.
LEES VOLGENDE: Een korte geschiedenis van alcohol in de ruimte
Afbeeldingen: Neil Tackaberry en NASA gebruikt onder Creative Commons
