Vind je dat je te veel uren werkt? Misschien werken je werktijden je.
In 1930, econoom John Maynard Keynes (bekend van de Keynesiaanse economie) schreef dat de generatie van zijn kleinkinderen waarschijnlijk slechts 15 uur per week zou werken. Zoals je waarschijnlijk hebt gemerkt, is dit niet gebeurd. In feite is de manier waarop we vroeger werk en privéleven netjes verdeelden geleidelijk vervaagd, met werkuren niet langer beperkt tot 9.00 tot 17.00 uur - of zelfs tot het kantoor zelf.
Zie gerelateerd Is Londen de beste plek voor Britse tech-startups? Waarom een onbeleefde werknemer een heel bedrijf kan neerhalen Waarom alle bedrijven e-mail moeten laten opschrijven en moeten leren van Slack te houden In 2017 heeft de
Je denkt misschien dat de reden dat de voorspelling van Keynes niet is uitgekomen, te maken heeft met het veranderen van de situatie. Ondanks automatisering is er nog steeds te veel te doen en te weinig uren in de dag om ze te doen. Als we niet hard werken, stort onze economie in. Hard werken is echter geen garantie voor een bloeiende economie: de Grieken, net zo Forbes notities, werkt eigenlijk de langste uren in de EU, met een gemiddelde van 42 uur per week, en is niet bepaald het rijkste land van Europa.
Het Zweedse experiment
Afwezig op de Forbes-lijst is Zweden, maar als er vandaag een nieuwe zou worden samengesteld, zouden ze bijna onderaan staan. Sinds vorige week de Zweden hebben de werkdag teruggebracht van acht naar zes uur . Roekeloos? Helemaal niet: ze hebben zowel onderzoek als bewijs uit de eerste hand aan hun kant.
Ten eerste zijn er de Toyota-servicecentra in Göteborg die 13 jaar geleden de overstap maakten naar zesurige dagen. Het zal u niet verbazen te horen dat dit heeft geleid tot gelukkigere werknemers en een lager personeelsverloop, maar het is misschien nog verrassender om te zien dat winst is met 25% gestegen .
Uit het onderzoek bleek niet alleen dat lange uren niet gelijk staan aan meer output, maar dat ze in feite vaak tot minder leiden.
Toeval, zou je kunnen zeggen. Correlatie (winsten stijgen naast dalende uren) is niet hetzelfde als causaliteit (minder werken leidde tot stijgende winsten). Oké, laten we verder gaan met het onderzoek, waarvan er een behoorlijk aantal is. Ten eerste, als je een beetje meer correlatie wilt vergeven, deze grafiek uitDe Econoom shows dat er een sterk verband bestaat tussen meer uren en een lagere productiviteit, en het verband lijkt causaal te zijn. Dit synthesedocument uit 2011 keek naar de relatie tussen productiviteit en lange uren, en ontdekte niet alleen dat lange uren niet gelijk staan aan meer output, maar dat ze zelfs vaak tot minder leiden.
De ongemakkelijke waarheid
Op het eerste gezicht lijkt dat gek. Met meer uren krijg je meer gedaan, toch? Dat is technisch waar, maar in combinatie met vermoeidheid en de beperkingen van ons lichaam, is de waarheid dat, alleen omdat we meer uren beschikbaar hebben, dit niet betekent dat we erg efficiënt zullen zijn in het vullen ervan. U krijgt niet zo veel gedaan, blijkt uit het onderzoek, en wat u doet, moet mogelijk opnieuw worden gedaan.
Het verband tussen kortere uren en hogere productiviteit wordt al meer dan 150 jaar waargenomen.
Hetzelfde, dit verslag door de European Foundation vastgesteld dat mensen met flexibele uren of parttime functies zowel gelukkiger als productiever waren. De Harvard Business Review citeert zelfs een onderzoek waarin staat dat managers het verschil niet kunnen zien tussen degenen die 80 uur werken en degenen die gewoon doen alsof. Volgens de studie van de European Foundation zou de sweet spot 30 werkuren per week zijn. Dat is nog steeds het dubbele van wat Keynes voorzag, maar duidelijk minder dan het westerse gemiddelde.
Houd op korte termijn uw adem niet in voor verandering: het verband tussen kortere uren en hogere productiviteit wordt al meer dan 150 jaar waargenomen. Het parlement nam in 1848 wetgeving aan die de werkdag terugbracht tot tien uur en zag de productiviteit drastisch toenemen. In de jaren 1890 verlaagden werkgevers het gemiddelde tot acht uur en verbeterde de output opnieuw. Maar toen stopten we gewoon, en langzaam kropen de uren weer omhoog.
Het zal je niet verbazen te horen dat workaholisme echt slecht voor ons is. Stress is één ding, maar a studeer aan het University College London die de gegevens van meer dan 600.000 mensen beoordeelde, ontdekte dat het werken van 55 of meer uren per week mensen 33% meer kans op een beroerte gaf dan degenen in de periode van 35-40 uur. Bovendien hadden degenen in de hogere groep ook 13% meer kans op het ontwikkelen van coronaire hartziekten. Oh, en had ik dat al gezegd wetenschappers hebben ontdekt dat stressvolle burn-out kan leiden tot neurale veranderingen die het in de toekomst moeilijker maken om met stress om te gaan?
Dus waarom werken we allemaal zo verdomd hard?
Hier spelen veel factoren een rol: politiek, cultureel, psychologisch, technologisch en sociologisch.
Het is slecht voor de figuurlijke gezondheid van het bedrijf en de letterlijke gezondheid van de werknemers, en het biedt eigenlijk geen tastbare voordelen. Waarom hebben we in hemelsnaam geen aandacht besteed aan het onderzoek en er iets aan gedaan?
kun je Kodi toevoegen aan Chromecast
Hier spelen veel factoren een rol: politiek, cultureel, psychologisch, technologisch en sociologisch. Elk van deze is misschien te overwinnen, maar samen vormen ze een ongemakkelijk, verward pakket dat het gewoon gemakkelijker is om te negeren.
Laten we beginnen met de technologische problemen. Op het eerste gezicht heeft technologie ons vermogen om efficiënt te werken verbeterd en alles gemakkelijker gemaakt. Als je in 1970 op een kantoor werkte en er kwam iets dringend binnen, dan zou je aan je bureau moeten zitten om het telefoontje aan te nemen. Niet daar? Jammer, bel om 9.00 uur terug. Het kan wachten. Tegenwoordig heb je waarschijnlijk een werkmobiel - en zelfs als je dat niet hebt, is de kans groot dat je je e-mail controleert op zo'n mogelijkheid. Dit zijn in totaal waarschijnlijk niet veel uren per jaar, maar het vervaagt effectief de grens tussen werk en privé in die mate dat een pauze niet langer een pauze lijkt.
Cultureel is hard werken verweven met succes en moreel karakter, hoe waardevol het werk ook is.
Dan is er natuurlijk de sociologische druk. Als je een manager bent en je kijkt naar je concurrenten, die allemaal opvallend lange dagen maken en laat komen, ga je dan echt de eerste zijn die probeert om vroegtijdig een culturele verandering in gang te zetten en tools uit te schakelen? Wat als het niet lukt en je enorme verliezen veroorzaakt - of erger? Het is beter om risicomijdend te blijven en door te gaan met de reguliere orthodoxie. Evenzo wil geen enkele werknemer degene zijn die om 15.30 uur afslaat, ook al hebben ze al hun werk gedaan. Het is gewoonziet eruitslecht - alleen al het schrijven van dit artikel riskeert me te schilderen als een werkaverse slapper, zelfs als ik laat blijf om het af te maken.
Dat brengt ons bij cultuur. Cultureel is hard werken verweven met succes en moreel karakter, hoe waardevol het werk ook is. Het protestantisme is misschien niet langer de leidende theologische neiging, en het vermijden van eeuwige verdoemenis niet langer de drijvende drijfveer, maar de protestantse arbeidsethos is springlevend en er wordt vaak beweerd dat het de fundament van het kapitalisme . Dit wordt ondersteund door politieke retoriek: hoe vaak heb je de uitdrukking hardwerkende gezinnen gehoord tijdens de algemene verkiezingen van 2015? De niet-zo-subtiele subtiele betekenis van hardwerkende gezinnen wordt algemeen erkend als de verdienste. Kun je je voorstellen dat dezelfde politici pleiten voor kortere werkuren? Hun rivalen zouden ze levend opeten.
Het is eigenlijk allemaal een beetje dwaas – en niet alleen omdat wetenschappelijk onderzoek suggereert dat het fiscaal zinvol zou zijn, of dat er zoveel meer is in het leven en een functionerende samenleving dan werk. Het accepteren van menselijke beperkingen met kortere uren zou betekenen dat bedrijven die het echt niet aankonden, extra personeel zouden moeten inhuren, wat de werkloosheid zou verminderen, wat meer belasting voor de schatkist betekent. Oké, dat is opzettelijk simplistisch, maar je snapt het idee.
Al deze dingen zullen zorgvuldig door de Zweedse regering zijn overwogen voordat het initiatief van zes uur per dag wet werd, en hopelijk zullen andere landen nauwlettend in de gaten houden wat er gebeurt. Zo niet, dan blijven we waarschijnlijk met ons hoofd tegen een bakstenen muur bonzen om bovenmenselijk productief te lijken, zelfs als onze biologie ervoor zorgt dat we uiteindelijk alleen onszelf voor de gek houden. En misschien onze managers.
Afbeeldingen: Steve Davidson , Tom pagina Ben Sutherland , x1Brett , Kelly Schott en Guilherme Tavares gebruikt onder Creative Commons
