Detroit: Word mensbevond zich vorig jaar in het middelpunt van de controverse nadat een trailer voor het spel werd bekritiseerd door actievoerders voor kinderen omdat het huiselijk geweld bagatelliseerde.
In de trailer, een vanDetroit’s drie speelbare personages – een androïde genaamd Kara – worden in een situatie gebracht waarin ze moet beslissen of ze moet ingrijpen als een gewelddadige vader zijn dochter aanvalt. Net als bij eerdere titels van de Franse studio Quantic Dream, zoalsZware regenenVerder dan twee zielen, kan de scène zich op meerdere manieren afspelen, afhankelijk van welke keuzes en acties worden gemaakt. Een deel van de clip toonde de dochter bewusteloos; een ander liet haar zien dat ze haar eigen vader neerschoot.
Het conservatieve parlementslid Damian Collins, voorzitter van de Commissie Cultuur, Media en Sport, zei destijds dat het volkomen verkeerd is om huiselijk geweld onderdeel te laten zijn van een videogame. Inschrijven De waarnemer , vroeg Simon Parkin zich in plaats daarvan af of het enten van een gevoel van spelersagentschap op het toneel impliceerde dat er een juiste keuze was om het probleem op te lossen, wat resulteerde in een zeer verontrustende verkeerde voorstelling van de realiteit van huiselijk geweld.
Bij een preview-evenement voor de game ging ik zitten metDetroit’s hoofdschrijver, Adam Williams, om op deze punten in te gaan. Ik had eerder ongeveer drie uur na de opening van de game gespeeld, inclusief de scène in het hart van de controversiële trailer. Als een spel dat een herkenbare, nabije toekomstvisie van de samenleving probeert te weven met een overvloed aan spelerskeuzes,Detroitis een ambitieus werkstuk. In mijn tijd met het spel was ik onder de indruk van de gelaagde verhalen die in het eerste bedrijf over drie speelbare personages worden opgebouwd. Die scène met een vader die zijn kind slaat, springt er echter uit en omvat veel van de problemen die leunen tegen wat Quantic Dream wil bereiken.
schrijfbeveiliging op flashstation verwijderen
Een wereld die echt aanvoelt
Toen ik Williams vroeg hoe hij reageerde op zorgen over het afbeelden van huiselijk geweld in een videogame, benadrukte hij dat de scène zich afspeelt tegen het begin van een veel grotere verhaallijn voor Kara en de dochter, Alice:
Wat we voor dat verhaal wilden, was [om] het idee te laten zien dat simpelweg ontsnappen aan de donkere situatie eigenlijk slechts het begin is van de problemen van Kara en Alice. Dat is gekoppeld aan de bredere kwestie van afwijkend gedrag [de term van het spel voor malafide androïden], in die zin dat het afwijkend wordt; opklimmen naar de vrije wil is slechts het begin van je reis in termen van wie je gaat zijn.
Het idee dat er een gemakkelijke oplossing voor de scène was, was waarschijnlijk een ongelukkig neveneffect van het feit dat mensen niet zagen wat er daarna kwam en waar de rest van het verhaal over ging. Het wekte de indruk dat de problemen van Alice en Kara voorbij waren omdat ze uit het huis waren ontsnapt.
(Kara en Todd. Credit: Quantic Dream/Sony)
Omdat ik alleen de openingsact van de game had gespeeld, kon ik niet zien hoe het verhaal van Kara en Alice zich tot een einde ontwikkelde. In de eerste hoofdstukken volgt het spel Kara terwijl ze wordt opgehaald bij een reparatiewerkplaats door een alleenstaande vader genaamd Todd. Gedreven naar een achterstandswijk in de buitenwijken van Detroit, wordt ze snel toegeroepen om het huis schoon te maken, nerveus bewaakt door Alice. Naarmate de huishoudelijke taken zijn voltooid, kan een verstandhouding met Alice worden ontwikkeld en wordt het drugsgebruik van de vader geleidelijk onthuld.
Deze openingsscènes zijn duidelijk bedoeld als contrast met die vanDetroit’s twee andere hoofdrolspelers: Connor en Markus. De eerste is een opgevoerde politie-onderzoeks-android die op jacht is naar ‘afwijkende’ machines (denk aan Ryan Goslings K inBlade Runner 2049), terwijl de laatste - net als Kara - een dienende androïde is, maar een die eigendom is van een vriendelijke, rijke, oudere schilder. Quantic Dream wisselt tussen personages in elk hoofdstuk en wil zijn sci-fi toekomst laten zien over de klassenverdeling, zowel mens als Android. Kara's situatie is bedoeld als een weerspiegeling van de donkere resultaten van die sociaaleconomische kloof. Zo wordt onthuld dat Todd zijn baan is kwijtgeraakt door automatisering.
Onze mening was dat als je de donkere elementen van het leven uit de weg gaat, je een wereld krijgt die niet echt aanvoelt.
We wilden een wereld voorDetroitdat zou resoneren met de wereldspelers weten, zei Williams. We wilden een wereld die echt aanvoelde, en onze mening was dat als je de donkere elementen van het leven uit de weg gaat, je een wereld krijgt die niet echt aanvoelt. Je eindigt met een wereld die aanvoelt als airbrush. De regel die we ervoor hadden was dat we er altijd sensitief en volwassen mee om moesten gaan, en dat het altijd in dienst moest staan van het verhaal.
Van wat ik speelde, dient de aanval van Todd inderdaad het verhaal. Het is een belangrijk keerpunt in de relatie tussen Kara en Alice en een hoogtepunt van het impliciete geweld in de openingsscènes. Of het wordt behandeld op een manier die het beste past bij een interactief medium, is echter een andere vraag.
Stroomdiagrammen
In mijn playthrough raakte ik zo goed bevriend met Alice dat ze me een sleutel van een doos kon geven, met foto's die ze had gemaakt van Kara met haar arm eraf gescheurd - blijkbaar aangevallen door Todd. Nadat een etentje zuur was geworden, negeerde ik Todds bevel om stil te blijven terwijl hij zijn dochter volgde naar haar kamer. Daar zag ik dat hij haar met een riem sloeg, met succes vocht tegen hem en ontsnapte met Alice de voordeur uit. Deze vechtscènes werden uitgevoerd via een reeks quick-time-evenementen (QTE), waarbij de speler zijn controller moest schudden om Todd's klappen te ontwijken of te worstelen met deursloten.
kun je een spel op steam verkopen?
Nadat de scène was afgelopen, kreeg ik een stroomdiagram te zien dat mijn specifieke koers liet zien via een groot aantal vertakkende paden. Dit gebeurt aan het einde van elke scène inDetroit: Word mens, onthult hoeveel opties er op elk moment zijn en moedigt de speler aan om causale verbanden te leggen tussen hun acties. Eerdere Quantic Dream-titels hebben aan het einde van het spel een stroomdiagram getoond, maarDetroitdoet dit voor elk deel van zijn verhaal.
(Een stroomschema voor een van de vroege hoofdstukken van Detroit. Credit: Quantic Dream/Sony)
Het eerste wat ik over de stroomdiagrammen zou zeggen, is dat wanneer iemand een interactief verhaal ontwerpt, ze toch zo'n diagram hebben, zei Williams. Omdat je de cases probeert te beheren en de programmeurs helpt te zien hoe ze van de ene scène naar de andere kunnen gaan.
Terwijl de vechtscène in mijn playthrough een tonaal ongerijmd moment was van het schudden van de controller - des te onhandiger omdat ik probeerde een gevoel van fysieke interactie te injecteren in een scène waarin een vader, slechts enkele ogenblikken eerder, zijn dochter had geslagen - is het het stroomschema dat is aantoonbaar problematischer.
Het stroomdiagram toont niet de uitkomsten van verschillende beslissingen, maar het laat wel zien hoeveel verschillende beslissingen er op verschillende punten zijn. Andere games die sterk afhankelijk zijn van besluitvorming, verwijzen vaak alleen naar alternatieve paden, of vertrouwen op de impliciete veronderstelling dat er meerdere opties zijn. Quantic Dream daarentegen heeft een bijzonder transparante benadering gekozen rond de structuur van zijn spel. Dit is ongetwijfeld bedoeld om spelers te helpen de redenen voor de conclusie van elk hoofdstuk te zien, maar in de context van scènes zoals die beschreven, laat het een vreemde smaak in de mond achter; benadrukkendDetroit’s ‘game-ness’ door de aandacht te vestigen op zijn vaste paden.
Het kadert een moment van huiselijk geweld als een duidelijk gedefinieerd systeem van controleerbare gebeurtenissen
Er is hier een spanning tussen het doel van de studio om een complexe scène van echt geweld in een interactief medium weer te geven – iets waarvan ik denk dat het het volste recht heeft om te proberen te doen – en de manier waaropDetroitonderstreept de kunstgreep van deze scène door een uitsplitsing na de show aan te bieden. Zoals Williams zegt, hebben vrijwel alle gameverhalen een soort stroomdiagramsysteem, maar door het gordijn terug te trekken moedigt Quantic Dream het lezen van zijn verhalen aan als een logische machine. Hoewel er niet per se een juiste uitkomst is, wordt een moment van huiselijk geweld toch geframed als een duidelijk gedefinieerd systeem van controleerbare gebeurtenissen. Hier zit iets ongemakkelijks in, iets kouds.
Bovendien zet het stroomdiagram de keuzevrijheid van de speler op de voorgrond, waardoor het voorrang krijgt op dat van het geslagen meisje, dat geen andere vrije wil heeft dan die gechoreografeerd door de keuzes van de schrijvers en de speler. De speler kan de scène keer op keer herhalen om te proberen verschillende uitkomsten te ontgrendelen, maar telkens wordt Alice aangevallen door haar vader.
waarom crasht mijn minecraft steeds?
Het perspectief van de machtelozen
Dit alles is jammer, aangezien de game elders veel aandacht besteedt aan hoe het een gevoel van machteloosheid communiceert.
De reden dat we drie androïden voor de speelbare personages wilden, is omdat we deze samenleving van onderaf wilden laten zien, legt Williams uit. Vaak word je in games uitgenodigd om de rol van een machtig persoon te spelen. De ontwerpintentie is dat je een meester van je omgeving wordt en wint. We wilden een spel dat je het perspectief van de machtelozen liet zien.
Zie gerelateerde God of War-recensie: een echt episch avontuur V&A-regisseur Tristram Hunt: dit is het juiste moment voor een tentoonstelling over videogames Van Dark Souls tot Manifold Garden: hoe games verhalen vertellen door middel van architectuur
Vanuit een creatief oogpunt is het interessant en fris, maar ook als je deze thema's van segregatie en een verdeelde samenleving onderzoekt, waarom zou je de samenleving dan niet van onderaf laten zien waar die verdeeldheid en onbalans het meest opvallend is?
Er zijn secties inDetroit’s opening die uitstekend omgaan met dit gevoel van machteloosheid. Als een gehoorzame machine zijn de gebieden die je in de eerste hoofdstukken kunt gaan strak geregisseerd, waarbij handig gebruik wordt gemaakt van de eigen trechter van het spel om uit te drukken hoe beperkt het leven is voor de Android-onderklasse. In een vroege sectie als Markus heb je bijvoorbeeld de taak om verf te verzamelen in een winkel. Links in het centrum van Detroit zijn er genoeg straten om doorheen te lopen. Als je echter probeert weg te gaan van een doel, flitst een rode muur op en legt uit dat dit niet de manier is waarop je bent opgedragen om te gaan. Later, als de dingen opstandiger worden, storten deze virtuele muren in en mij is verteld dat de reikwijdte van waar je kunt verkennen drastisch wordt geopend.
(Connor. Credit: Quantic Dream/Sony)
De aanloop naar de climax met Todd is ook goed gedaan, aangezien Kara de taak heeft de afwas te doen en de was op te hangen. De alledaagsheid van deze acties vormt een effectief contrapunt voor de doelstellingen in Connors verhaallijn, die meer 'videogame-achtige' acties omvatten, zoals het scannen van plaats delict op aanwijzingen. Terwijl een spel zoalsDeus Ex: De mensheid verdeeldpogingen om een samenleving te laten zien die is opgesplitst door menselijke vergroting, uitsluitend door de ogen van een krachtige superagent,Detroit’s personages zijn bewust verspreid over de lagen van zijn futuristische samenleving. Of het aspect van geslacht in deze scènes iets is dat de game ondervraagt, valt nog te bezien.
Detroitwil blijkbaar een genuanceerd verhaal vertellen, en wel een die de donkere kanten van onze samenleving niet schuwt. In reactie op de controverse rond de trailer van de game, vertelde Quantic Dream's studiohoofd David Cage:Eurogamerdat videogames een kunstvorm zijn en dat een kunstvorm vrij moet zijn om verschillende dingen te uiten, inclusief sterke en donkere emoties, zolang het op een eerlijke, eerlijke en oprechte manier wordt gedaan. Hij heeft gelijk, en toch is die vrijheid geen garantie voor succes. Spelerskeuze kan nieuwe lagen in een verhaal brengen, maar het brengt ook een hele nieuwe laag met vragen over macht en keuzevrijheid met zich mee; een laag die niet per se van een filmregisseur of romanschrijver zal worden gevraagd.
Interactiviteit moet worden ondervraagd
Het lijkt misschien oneerlijk om in te zoomen op een van de vele hoofdstukken van het spel, maar die scène met Todd, Alice en Kara typeert spanningen die elders in het spel rimpelen. Interactiviteit moet worden ondervraagd, en met de stroomdiagrammen en het schudden van de controller, zijn er elementen van:Detroitdie dreigen te ondermijnen wat het probeert te bereiken.
