Voor degenen buiten de uitgestrekte, virtuele gemeenschap van handelaars, vechters en Ruimte pausen ,EVE Onlinekan een onbegrijpelijke wirwar lijken. Dit is tenslotte het online spel dat een bedrijfsjurist om zichzelf opnieuw voor te stellen als een intergalactische tiran . Dit is het spel waar de scheidslijnen tussen echte en fictieve gevechten vervagen vaak . Dit is een spel met onzichtbare rijken gebouwd in afgelegen servercentra, bevolkt door een half miljoen spelers op internet.
Maar dit is ook het spel waarin echte wetenschappelijke vooruitgang kan worden geboekt in de plooien van het spel. Een hoek van deEVE Onlineuniversum is Project Ontdekking : een initiatief dat ongeveer drie jaar geleden begon, toen een natuurkundige en een software-ingenieur nadachten over het potentieel van videogames om een kracht voor het maatschappelijk welzijn te zijn. Wat als de acties van een speler niet alleen werden gebruikt voor in-game vooruitgang, maar ook in laboratoria en peer review-tijdschriften?
Genève, 2014: de universiteitsonderzoeker Bernard Revaz en de IT-expert Attila Szantner ontmoeten elkaar voor een drankje. Tegen het einde van het jaar zijn ze gevormd Massively Multiplayer Online Science (MMOS), een bedrijf dat de leiding neemt tussen wetenschappers en game-ontwikkelaars. In 2016 lanceerden ze Project Discovery in samenwerking metEVE Online; een speciale zak van die enorme gemeenschap waar spelers hoofdtaken krijgen, maar met daadwerkelijke implicaties voor wetenschappelijk onderzoek.
Game-ontwerpers gaan de uitdaging aan om spelers bezig te houden met vrij repetitieve taken, vertelt Szantner me in een hotelbar in Londen, dezelfde ochtend dat hij een Lovie Award zal ontvangen voor zijn werk met Project Discovery. In veel games herhaal je dezelfde taak keer op keer, en je geniet ervan. In citizen science hebben we dezelfde opzet. We moeten gegevens analyseren en doen in feite honderdduizenden keren dezelfde dingen.
Het eerste doel van Project Discovery was om te regerenVOORAVONDEr zijn ongeveer een half miljoen spelers die helpen met de Human Protein Atlas (HPA), een Zweeds programma om alle eiwitten in menselijke cellen in kaart te brengen. De minigame omvatte het doorzoeken van ongeveer 250.000 microscoopbeelden uit de HPA-database, waarbij spelers verschillende celstructuren identificeerden en catalogiseerden, van kern tot mitochondriën. Toen genoeg spelers het eens waren over een bepaald beeld, werd het doorgegeven aan de onderzoekers achter de HPA.
Het is bekend dat mensen goed zijn in visuele patroonherkenning
Het is bekend dat mensen goed zijn in visuele patroonherkenning, zegt Emma Lundberg, directeur van de HPA's Cell Atlas. We besteden veel tijd aan het classificeren van afbeeldingspatronen en het was intrigerend om te zien of we gamers voor dezelfde taak konden gebruiken. Veel onderzoekers zijn dol op het concept, maar zullen het pas volledig geloven als ze hebben ingezien dat er hoogwaardige gegevens kunnen worden verkregen.
(Boven: de minigame voor celclassificatie van Project Discovery. Credit: EVE Online)
Szantner vertelt me dat zijn team een reeks taken wilde bedenken die eenvoudig genoeg waren om de speler niet te laten verzanden in specialistische kennis, en paste bij het verhaal van de bredere game.EVE OnlineDe makers, studio CCP uit Reykjavík, voegden een verhalende dressing toe aan de Project Discovery-taken en boden in-game beloningen aan voor hun deelname aan het initiatief. Wat het team echter ontdekte, was dat spelers meer geïnteresseerd waren in het bijdragen aan wetenschappelijk onderzoek dan in het verzamelen van punten.
Er werd een speciale valuta geïntroduceerd in de game voor Project Discovery, en we zagen dat veel mensen deze niet uitgeven, zegt Szantner. Ze deden het gewoon omdat ze wilden bijdragen. Verreweg de sterkste motivatie is om de wetenschap te helpen.
Planeten en grensgebieden
Sinds juli 2017 is Project Discovery overgeschakeld naar de tweede fase. In plaats van het in kaart brengen van eiwitten, wordt spelers nu gevraagd om de zoek naar planeten buiten ons zonnestelsel (exoplaneten). Het initiatief werkte samen met professor Michel Mayor die, samen met Didier Queloz in 1995, de eerste exoplaneet ontdekte in een baan om een zonachtige ster. Met steun van de burgemeester heeft Project Discovery spelers astronomische gegevens van de CoRoT-telescoop verstrekt en hen aangemoedigd om potentiële planeten te categoriseren.
verwijder mijn tal van vissen-account
Dit vertaalt zich in een minigame waarin spelers grafieken krijgen die de helderheid weergeven van een van de 160.000 sterren die worden gecontroleerd door de CoRoT-telescoop. Wanneer een lichaam - een potentiële exoplaneet - voor de ster passeert, daalt het licht. Spelers wordt gevraagd om deze dips binnen een bepaalde periode te identificeren; informatie die de grootte, afstand en baan van een planeet kan suggereren. Net als bij het Human Protein Atlas-initiatief, wanneer genoeg spelers het eens zijn over een classificatie, wordt het overhandigd aan wetenschappers - dit keer aan de Universiteit van Genève.
(Boven: de echte Michel Mayor in het spel. Krediet: ESO / Project Discovery)
De jacht op exoplaneten van Project Discovery is nog steeds aan de gang, maar waar ziet Szantner het werk van MMOS met burgerwetenschap uit videogames heen? Hij vertelt me dat EVE een perfecte match was voor crowdsourcing-gegevensanalyse en een gemakkelijke overwinning vanwege het algemene enthousiasme van de gemeenschap over wetenschappelijke vooruitgang, maar hij test ook het water voor een heel ander soort samenwerking.
Er is één bedrijf waar ik over kan praten: Gearbox, zegt hij.Borderlandsis hun grootste titel. Randy Pitchford, president en oprichter van Gearbox, is een grote fan van dit hele concept. Hij is erg toegewijd om dit in een van hun titels te verwerken. Daar ben ik echt in geïnteresseerd, omdat het een heel ander publiek en spelgenre is. Het zijn erg creatieve en slimme jongens, dus ik ben er absoluut zeker van dat als ze ja zeggen, ze het zullen doen op een manier die bij hun spel past.
Het is één ding om burgerwetenschap in een ruimte-gebaseerde MMO te passen, maar iets anders om het in het weefsel van een first-person shooter te naaien. Games zoals Glitchers 'Sea Hero Questhebben aangetoond dat er ruimte is om navigatie en gevecht te matchen met real-world onderzoek - in dit geval een onderzoek naar dementie - maar dit zijn meestal kleine games die rond een specifiek doel zijn gebouwd. Hoe zou een ontwikkelaar een grotere game benaderen?Borderlands?
Zie gerelateerde Ross 128 b: Er is een andere mogelijk bewoonbare wereld op onze galactische stoep. Lovie Awards eren Eve Online-wetenschappers en de uitvinder van de webcam.
We zijn onderwerp-agnostisch, zegt Szantner. We zijn platform- en game-agnostisch. Ik denk dat dit in veel soorten games kan worden geïntegreerd, met veel verschillende onderzoeksprojecten. Dieren spotten in de Serengeti is waarschijnlijk niet geschikt voorVOORAVOND, maar je zou het in een ander spel kunnen stoppen.
Ik vraag Szantner of er ook ruimte is om dit soort benadering buiten wetenschappelijk onderzoek toe te passen. Kunnen videogames helpen bij bijvoorbeeld onmiddellijke problemen, zoals rampenbestrijding? Het is een concept, maar je zou je een spel als Call of Duty kunnen voorstellen, waarbij je een missie hebt om bepaalde militaire bases te bombarderen, en dan krijg je echte beelden van gebouwen die verwoest zijn door een aardbeving, suggereert hij, en legt uit dat het onderzoekselement kan bestaan uit het identificeren van objecten in die echte foto's.
Het is echt controversieel, maar als je levens redt ... zou zelfs een oorlogsspel aan dit soort dingen kunnen bijdragen?
Zou zelfs een oorlogsspel aan dit soort dingen kunnen bijdragen?
Er is hier duidelijk een element van tonale ongelijkheid, en Szantner geeft toe dat zijn kant-en-klare idee gepaard gaat met een groot aantal ethische en morele kwesties. Maar hij is er nog steeds van overtuigd dat games de ruimte hebben om hulp te crowdsourcen: als we kunnen aantonen dat dit ook kan worden gebruikt om levens te redden, vind ik dat prachtig.
hoeveel tijd heb ik aan minecraft besteed
(Boven: de minigame voor het jagen op exoplaneten van Project Discovery. Credit: EVE Online)
Voorlopig is het ontmoetingspunt tussen videogamewerelden en menselijke vooruitgang in de burgerwetenschap geworteld, en zelfs dat is een ontluikende relatie. De resultaten van Project Discovery en HPA's Cell Atlas-samenwerking worden nog steeds onderzocht, waarbij Lundberg anticipeert op de release van een paper waarin het succes van op spelers gebaseerde categorisatie wordt onderzocht tegen AI-gebaseerde beeldanalyse. De publicatie van dit soort artikelen zou de basis kunnen leggen voor een nieuwe opvatting van citizen science, maar ook voor een nieuw idee van wat videogames kunnen zijn.
In onze paper laten we zien dat mensen en AI goed zijn in verschillende dingen, vertelt ze me. Ik geloof dat met slim game-ontwerp en directe integratie van gamerresultaten in machine learning, kan worden verwacht dat toekomstige citizen science-projecten een grote bijdrage zullen leveren aan grote wetenschappelijke projecten.
Correctie: in het originele artikel stond dat het eerste ontdekkingsspel van het project 13 miljoen microscopisch kleine beelden omvatte. Dit is gewijzigd om aan te geven dat het spel feitelijk 250.000 afbeeldingen omvatte, gekozen uit de Human Protein Atlas-database van 13 miljoen afbeeldingen.
